آدرس IP چیست؟

آدرس IP را می توان یک آدرس یا نام منحصر به فرد یک دستگاه نامید که اغلب یک رایانه شخصی است که به شبکه های محلی یا اینترنت متصل است.

برای آن دسته از کاربرانی که با این آدرس ها سروکار داشته اند، ممکن است به نظر برسد که هیچ چیز پیچیده ای در مورد آنها وجود ندارد. در واقع، همه چیز بسیار عمیق تر است و این عمق است که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت.

همانطور که بسیاری از مردم می دانند، یک آدرس IP ترکیبی از چهار عدد است که با نقطه از هم جدا می شوند و می توانند اعدادی از 0 تا 255 باشند (مثلاً 192.168.0.77). به کاربر فرصت فوق العاده ای داده می شود تا خود چنین آدرسی را در سیستم اعشاری بنویسد که از دوران کودکی برای همه آشنا است. اما کامپیوتر آدرس ما را در سیستم باینری می خواند که ترکیبی از صفر و یک است. از طریق ترکیب این اعداد است که رایانه می‌تواند بفهمد درخواست‌ها از کجا می‌آیند و اطلاعات را به کجا ارسال می‌کنند.

بخش قابل توجهی از رایانه ها در سراسر جهان دارای آدرس IP دائمی هستند. اما حتی تعداد بیشتری از آدرس ها برای نیازهای فنی استفاده می شود و تنها بخش کوچکی از آدرس ها برای کاربران عادی متصل به اینترنت رایگان است. چنین آدرس‌های IP رایگان از نظر فنی پویا نامیده می‌شوند، در حالی که بقیه را ثابت می‌نامند. با کمک آدرس های پویا، افزایش تعداد آدرس های IP موجود در دامنه عمومی امکان پذیر می شود.

اینطوری کار میکنه: کاربر به اینترنت متصل می شود و یک آدرس IP پویا دریافت می کند. پس از آن، شما با آرامش روی شبکه کار می کنید، اما دیر یا زود از شبکه جدا می شوید و رایانه شخصی خود را خاموش می کنید. و اکنون صاحب آدرس پویا ما برای ما غریبه است که در حال حاضر به اینترنت متصل است. از سوی دیگر، همه کاربران مجاز به اتصال به اینترنت با استفاده از آدرس های IP پویا نیستند، بنابراین اگر رایانه شخصی به عنوان سرور یا ذخیره اطلاعاتی که کاربران متعاقباً به آن متصل می شوند استفاده شود، یک آدرس ثابت مورد نیاز است، یعنی یک آدرس آدرس دائمی یا به اصطلاح نامی که کاربرانی که به این سرور متصل می شوند باید بدانند.

در زمان ما رایانه های بی شماری وجود دارد که از تلفن های هوشمند مدرن، تبلت ها و تلویزیون های هوشمند، که به معنای اتصال همه این دستگاه ها به اینترنت است. بنابراین، هر دستگاهی به یک آدرس IP - نام شبکه آنها نیاز دارد. اما در اینجا مشکلی پیش می آید، زیرا آدرس ها بی نهایت نیستند و می توانند به عدد 255 تا توان چهارم برسند. و در اینجا لازم است کار کنید روشی برای استفاده منطقی از آدرس های IP. آنها به عنوان چنین نجات دهنده ای عمل کردند آدرس های IP پویا، و یکی از راه های عقلانیت هستند.

راه دومی وجود دارد، این است که یک سازمان ایجاد کنید، آن را نامگذاری کنید IANA، که به معنای مرجع شماره های اختصاص داده شده اینترنت است، در روسی - مدیریت فضای آدرس اینترنتی. این اداره آدرس های IP، استفاده از آنها و صدور آنها را برای ثبت منطقه ای کنترل می کند. فقط پنج ثبت کننده وجود دارد: ARIN، LACNIC، AfriNIC، RIPE NCC، APNIC. این پنج ثبت کننده منطقه ای هستند که بسته هایی از آدرس های IP را بین ارائه دهندگان بزرگ اینترنت و پایین تر از لیست توزیع می کنند. و آخرین حلقه در زنجیره طولانی ما کاربران اینترنت هستیم که بدون توجه به نوع اتصال به شبکه متصل می شویم.

روش سومی نیز وجود داشت - اتصال به اینترنت با استفاده از روتر Wi-Fi یا یکی از رایانه های موجود در شبکه محلی به عنوان همان روتر.



فرض کنید دفتری وجود دارد که در آن یک شبکه محلی از پنج کامپیوتر وجود دارد. به طور طبیعی، همه آنها به آدرس های IP دائمی نیاز دارند، اما خرید آدرس های دائمی برای هر رایانه بهترین گزینه نیست. راه حل ساده تری وجود دارد. بنابراین، همه رایانه‌ها دارای آدرس خارجی یکسان هستند، اما در کوچک‌ترین شبکه محلی آدرس‌های IP متفاوتی خواهند داشت. در این صورت دسترسی به اینترنت از طریق یکی از کامپیوترهایی که به عنوان روتر عمل می کند (به آنها روتر نیز گفته می شود) انجام می شود. در این حالت، داده های دریافت شده از اینترنت ابتدا به همان رایانه اصلی می رسد و سپس به آدرس های داخلی که از آنها درخواست شده است هدایت می شوند.

چندی پیش یک شبکه توسعه یافت IPv6، در حالی که نیاز خاصی به آن وجود ندارد. و مقدار تجهیزاتی که به اینترنت نیاز دارد برای یک سیستم آدرس IP استاندارد کافی است IPv4. اما این وضعیت به زودی تغییر خواهد کرد، زیرا فناوری های تلفن همراه به سرعت در حال توسعه هستند. نتیجه گیری از این مقاله را می توان به شرح زیر تأکید کرد: همه چیز به آن سادگی که در نگاه اول به نظر می رسد نیست و گاهی تحولات و اکتشافات خارق العاده ای در پشت چیزهای معمولی پنهان می شود. برای کاوش در اینترنت برای شما آرزوی موفقیت داریم!